Hindi Makagawa Sa Sobrang Aral

Balance act of learning and doing is the crucial part of progression.

Ang presensya nito ay mapapansin sa pang-araw-araw na pamumuhay, ‘yong iba normal na.

We will understand how poisonous the veil you called knowing to start needed execution.

Mapapansin rin ang epekto ng mga nabuong resulta ay babalik muli sa umpisa dahil sa isang sablay na paggawa.

Through awareness, you will be equipped with the right mental framework to proceed in the actual motion.

Babaguhin natin ang takbo ng pag-iisip mo papunta sa adhikaing inaalam mo kasi may gagawin ka.

Nothing will be put in a moral judgment for you to choose from because the definitions given are extracted from day-to-day experiences.

Hindi mo na kailangang maghintay kasi sisimulan na natin.

With the help of walking every day, I created an exercise habit.

Nasundan ko ito ng jogging para madagdagan ang intensity ng ginagawa.

Until reaching my main goal of lifting weights to train my physical strength - of course, to build muscles.

Ngayon, umabot ng isang linggo na hindi ako nakapag-exercise ng kahit isang beses dahil sa ilang pagbabago sa tinatrabaho.

It gives me a down feeling which I expected due to my body’s expectation of consistent physical activities.

Nagbigay ito ng kaisipan sakin tungkol sa paghahangad kong matuto ng sobra sa isang parte ng buhay ko hanggang sa matamaan ang kabila.

This enthusiasm forms an undesirable outcome that gives greater friction in doing my regular exercise again.

Sa matagalang timeline, hindi ito ganoon kalala pero kapupulutan ng aral sa pangmatagalang gawa.

When we are in a state of flow, we forget other things that are important until we notice the approaching consequences.

Isa dito ay ang pagbibigay ng halaga sa ating kalusugan tuwing nagkakaroon na ng malaking bigat dahil may nararamdaman na sa sariling katawan.

We survived through learning that’s why it’s natural for us to be in the learning state most of the time.

Sa tuwa natin sa pag-alam ng isang bagay, tila pumapasok tayo sa kwarto na puno ng kawili-wiling palamuti.

In that place, we contain ourselves to the point of missing the main purpose of learning and experiencing difficulty in going to the next room of doing.

Kung magawa mo man makapunta sa oras ng paggawa, kakaharapin mo rin ang sarili nitong komplikadong hamon.

The habit between them is a helpful tool in our arsenal to play this game in a balanced state.

Babagsak pa rin sa kaisipan natin kung ano ang importante na kailangang gawin bilang parte ng nakasanayan.

The popular notion of “analysis by paralysis” comes to mind as the problem we can have by staying too long in learning.

Patuloy lang ang pagkolekta natin ng impormasyon na mukhang kailangan na malaman bago simulan ang pagsasagawa.

Together with its acquisition, we trick our minds on the idea of progress through absorption yet the reality differs from it.

Hanggang kasama na sa naiipon ay mga latak galing sa paligid dahil sa tagal ng pananatili sa isang lugar.

This prolonged waiting time encapsulates us in a position that makes it hard to start the definite work.

Lalong lumalim lamang ang dahilan mo na h’wag muna gamawa dahil kulang pa ang rekados para dito.

Effect?

Us being mentally fat by too much intake of spoonful knowledge without exercising its purpose.

Pwedeng sabihin na parang hindi naman ganoon katindi sa totoong buhay.

Yet, you don’t ask yourself why it seems so normal to do this despite lacking expected results.

Babaliktarin mo bigla ang usapan paturo sa nagsasabi na baka naman walang kwenta ang inaaral mo kaya hindi ka nagalaw.

Rather than focusing on the topic, you point out the person lifting the thing to converse about - what a fallacious approach.

Maiintindihan ko kung pagod ka lang talaga kaya hindi pa kaya, pero kung laging ganoon ang dahilan, ibang usapan na ‘yan.

Take the rest you only need so you can invest the time to apply acquired insights.

Kahit sabihin mo na may kinakaabalahan kang iba, hindi ka magiging libre sa aberyang epekto ng hindi paggawa.

Our goal here is to do something.

Sa oras na inaasam mo na lamang ay pagkatuto ay oras rin na nagiging aliwan na lamang ito.

You can feel good but it doesn’t mean that you are growing.

Parte ng pagkatanda ang may pinagkakatandaan kasama ng mga bagay na nagawa natin.

Here are the things you can consider to do more than before.

Kailangan ay alam mo na may problema ka bago ka mag-isip kung paano lulutasin ang problema.

The last thing we want is you trying to solve something without knowing what that something is.

Sa ganoon, makakasigurado ka na ang pagsisikap na gagawin mo ay may kwenta talaga.

A possibility can arise that you also lack of self awareness which is another concern to tackle.

Kung iniisip mo kung saan pinakamahusay unang ilaan ang oras mo, hindi ka mamamali sa paglagay dito.

You need to know if the issue you’re thinking about is an issue that should be solved.

Baka rin wala naman talagang balakid na kailangan lampasan?

Take the time to think (not feel) about it.

Kahit parehas ang pwede nilang maitulong, magkaiba ang pag-aaral sa pag-sasagawa.

Learning leads us to awareness while implementation lets us experience tangible expectations.

Iniisip kasi natin minsan na kapag natapos ang ano mang kurso, palabas, o babasahin ay magbibigay ito ng dagdag puntos sa sukatan natin ng resulta.

It seems that way because you’re finishing something, but when you look at the bigger picture, it’s outside of the frame to work on.

Ang mga nalalaman natin ang nagpapalinaw ng mga posibilidad na pwedeng malagay sa canvas.

Adding those details is a measurable one that we can only consider as part of the progression.

Kaya pagtatawanan ka lang kung sasabihin mo na ikaw ang nakaisip ng isang imbensyon pero wala ka naman talagang nagawa kaugnay doon.

Thinking about all the steps you need to take, it seems massive.

Tulad kapag nakain ka ng paborito mong pagkain, paisa-isang kagat lang ang kailangan mong gawin hanggang sa matapos ka.

This approach is the same in getting things done with your particular goal.

Sa kada hakbang mo ay oras ng pag-alam ng bago na makakatulong para sa susunod na hakbang.

The build-up is formed through the continuous learn-do style until you reach satisfaction.

Tuloy-tuloy na ‘yan hanggang sa mapagod ka para magpahinga at matignan ang kasalukuyang lugar sa proseso.

It’s not the other way around where you rest to avoid the next step - it should be with the reason of wanting to go on it.

Beating yourself is good for your well-being to create an antifragile character.

Pagsanay sa sarili mo na maging malambot kahit sa simpleng kagat ng langgam ay magpapahirap lamang sa’yo.

Despite that, this practice doesn’t need to be done all the time, every time, or anytime.

Paminsan-minsan, ayos lang na ginhawa rin ang hanapin mo dahil ‘yon rin naman ang pinuntirya natin sa umpisa.

This avoids the possible devastating outcome of an extreme take on everything.

Tulad sa pagkain, nilalagyan ng mga ilang matatamis at masasarap na wala naman talagang tulong sa kabuuang malusog na pangangatawan.

Your life already has its hardships, so pick those things you want to add that you like and that will help you.

Sa dami na ng pinagsasabi ko dito, walang mangyayari kung hindi mangyayari ang hinihintay nating mangyari - ang paggawa mo.

For a moment, let's say you have the blood of a genius in a particular thing, volleyball for example.

Madali sa’yong gawin ang mga bagay para malaro ng mahusay ang larangan na ito.

But, you are lazier than the laziest animal on the planet (Sloth).

Because of the absence of practice on your part which is crucial to put your body at the level that can perform its optimal performance, you play like an average player at most.

Ang mga tunay na genius ay ‘yong mga mayroong kalamangan (skills, knowledge, etc.) na ginagawa ang kailangan na trabaho para doon.

We call known figures like Einstein, Newton, Steve Jobs, and the like geniuses due to the work they had done with their available advantages.

Ang punto ko rito ay kung ang mga taong malulupit na ay kailangang gumawa para magkaroon ng resulta, paano pa kaya ang mga ordinaryong tao.

You don’t need to be extraordinary to have the result you want in life.

Sa tingin ko alam mo naman na hindi laging pasko.

But you can create a vibe of it by sharing this post as a gift to help the person you care about.

After that, stop anything you’re trying to learn and start doing with the knowledge you already have.

Salamat sa pagbasa!

- Mark Galvez